Στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης

Στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης

Έχεις αγωνία τι θα πω

πολύ περισσότερη από εμένα.

 Πάλι με λέξεις συνωμοτώ

μην πάνε τα λόγια χαμένα.

Αναπάντεχες σκέψεις γυρίζουν

για να χάσει το δρόμο ο ειρμός.

Με χαμόγελα του ψιθυρίζουν

να ξεχάσει κι ο απλός λογισμός.

Η καρδιά μου τολμά να μιλήσει

κι ας μην έχει φωνή δυνατή.

Θέλοντας απλά να σου τονίσει

πως σ' αγαπάει χωρίς λογική.

Τη λευκή σελίδα θα καλύψει

μ' έντονη αντίδραση πάθους.

Προσπαθώντας με χτύπους να δείξει

καθεμία αιτία του λάθους.

Ακούραστη για εσένα χτυπάει

δίχως διάθεση καμιάς κριτικής.

Απόλυτο σεβασμό ζητάει

σαν μπει στο βυθό της σιωπής.

Ατέλειωτους κινδύνους περνάει

μ' ελάχιστη αναπνοή.

Στο πλάι σου παλμούς ξεκινάει

κι ορίζει ρυθμούς στη ζωή.

Βραδινή επίσκεψη πηγαίνει

μες στου μυαλού σου τη στράτα.

Μερόνυχτα παγιδευμένη

στα αινιγματικά σου μάτια.

Σε ανύποπτο χρόνο γυρεύει

 μια λάμψη μες στο μονοπάτι.

Του έρωτα τη φλόγα ανιχνεύει

στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης.

Δεν μένει άλλο μέρος να ψάξει

τ' όνομά σου ψελλίζει με πόνο.

Δεν αντέχει μακριά σου φωνάζει

στη θαλπωρή σου κουρνιάζει με φόβο.

Των στεναγμών παγίδες να περάσει

μην ξυπνήσει με αισθήματα τρόμου.

Μην τυχόν δίχως λόγο και πάψει

κάθε ελπίδα σ' ετούτο τον κόσμο.

Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου

Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.

Σας ευχαριστώ.

Poem by, toxotina73

Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012

Αναρτήθηκε από Μαρία Πεπικίδου Παπαμάρκου στις 10:35 μ.μ.