Αναπάντητη Κλήση
Λησμονώ τον εαυτό μου
Φαντάζομαι ότι είμαι
ανθρώπινο σώμα
Το σώμα τρέμει,
βομβίζει ολόκληρο
Άγριες σφήκες
μπαινοβγαίνουν στ’ ανοιχτό στόμα
Έχουν κάνει φωλιά στο
στομάχι
Στις παλάμες του
φυτρώνουν πόλεις
Σφίγγοντας κάθε τόσο
τις γροθιές του,
Τις συντρίβει μ’ έναν
μαλακό, υπόκωφο θόρυβο.
Καταπακτές ανοίγουν
στο θόλο του κρανίου
Ανθρωπίσκοι
προβάλλουν
Γελούν μέχρι δακρύων.
Αίφνης ηχεί το κινητό
του
«Ποιος;»
Δεν απαντώ
Μ’ αναγνωριζει.
«Εσύ!» ψιθυρίζει
Επανέρχομαι αμέσως
στον εαυτό μου
Το σώμα εξατμίζεται.
Διαδώστε το σαν
ψίθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου