Εφτά ελπίδες.

Η μία επάνω στην άλλη.
Κι ο εαυτός μου με ρυτίδες,
εφτά κι αυτές.
Προσπαθείς να περιγράψεις την αιωνιότητα κι ένα βλέμμα.
Ίδια βήματα,
ίδιες γωνιές που παρατήσαμε τα όνειρα.

Αργότερα απο το ποτέ, δεν υπάρχει.
Ίσως και το πουθενά.

- Χαθήκαμε.





VENNIS Αναρτήθηκε από V